Veel cliënten stellen ons de vraag of zij na de echtscheiding aan hun ex-partner partneralimentatie moeten betalen. Het antwoord hierop is niet zomaar te geven, want dit is afhankelijk van een heel aantal factoren.  In deze blog zullen wij uitleggen wanneer er potentieel partneralimentatie moet worden betaald en hoe het systeem in grote lijnen werkt.

Waarom partneralimentatie?

Wanneer een huwelijk wordt gesloten (of een geregistreerd partnerschap wordt aangegaan) ontstaat er een wederzijdse zorgplicht. Op grond van de wet zijn de partners verplicht om elkaar “het nodige te verschaffen”. Deze onderhoudsverplichting eindigt niet na de scheiding. De wettelijke grondslag voor partneralimentatie is de lotsverbondenheid, die is ontstaan door het huwelijk (of geregistreerd partnerschap). Kort gezegd komt het erop neer dat een ex- partner na de scheiding voor een bepaalde periode, in een gelijke mate van welvaart moet kunnen doorleven, zoals partijen tijdens het huwelijk hebben gedaan. Dit betekent dat wanneer u meer verdient dan uw ex-partner, u mogelijk partneralimentatie moet betalen aan uw ex-partner, of vice versa. Overigens kan de lotsverbondenheid worden verbroken, onder andere door wangedrag van de partner. Uit de rechtspraak volgt echter dat dit niet vaak voor komt.

Wanneer moet er worden betaald?

De wet geeft aan dat degene die recht kan hebben op partneralimentatie de ex-echtgenoot (of de ex-geregistreerd partner) is, die niet voldoende inkomsten heeft om volledig in zijn of haar eigen levensonderhoud te voorzien. In het geval partijen alleen hebben samengewoond en zij in hun samenlevingsovereenkomst geen afspraken hebben gemaakt over alimentatie, dan bestaat er dus geen verplichting om partneralimentatie te betalen na beëindiging van de relatie.

Zelfs wanneer er wettelijk gezien wel recht kan zijn op partneralimentatie, is het betalen van partneralimentatie nog steeds niet in alle gevallen verplicht. Zo wordt er eerst gekeken naar de behoefte (wat heeft iemand nodig?), behoeftigheid (wat kan iemand zelf verdienen?) en de draagkracht (wat kan iemand betalen?). Pas wanneer er wordt aangenomen dat de alimentatiegerechtigde behoefte heeft en behoeftig is en als is aangetoond dat de alimentatieplichtige draagkracht heeft, dan kan partneralimentatie worden vastgesteld.

Duur partneralimentatie

Als er een verplichting tot het betalen van partneralimentatie is, dan is de volgende vraag voor welke periode dit dan het geval is. Het uitgangspunt van de huidige wetgeving is dat de periode waarin partneralimentatie moet worden betaald, gelijk is aan de helft van de duur van het huwelijk met een maximum van vijf jaar. Dit betekent dus dat indien u acht jaar getrouwd bent geweest, de partneralimentatie na vier jaar eindigt.

Op dit uitgangspunt bestaan echter enkele uitzonderingen:

• De eerste uitzondering waarin wordt afgeweken van de eerdergenoemde termijn is dat de partneralimentatie pas eindigt indien de uit het huwelijk geboren kinderen de leeftijd van 12 jaar hebben bereikt. Heeft u meerdere kinderen? Dan geldt dus dat zodra het jongste kind de leeftijd van 12 jaar heeft bereikt, de partneralimentatie stopt.
• De tweede uitzondering geldt indien een huwelijk minimaal 15 jaar of langer heeft geduurd én de alimentatiegerechtigde ten hoogste 10 jaar jonger is de dan AOW-leeftijd. De partneralimentatie duurt dan tot het moment waarop de alimentatiegerechtigde de AOW-leeftijd bereikt.
• De derde en laatste uitzondering is indien de alimentatiegerechtigde is geboren voor of op 1 januari 1970 en het huwelijk heeft 15 jaar of langer geduurd. De partneralimentatie duurt dan ook maximaal 10 jaar.

Partneralimentatie is een onderwerp waar wij bij Boeve Familierecht veel over adviseren en procederen. Wij zullen mede om die reden de komende tijd nog een aantal verdiepende blogs schrijven over dit onderwerp. U hoeft daar niet op te wachten als u nu al een vraag hebt. U kunt direct contact met ons opnemen via 026-3823114 of info@boevefamilierecht.nl.